Arsız Bela - Savaşamadım hayatla

Kafam dumanlı bugün de sarhoşum
sokakta ölümü arıyom be dostum
kimseler derman olamaz yarama
o gitti benden kaldım orta da
birden prangalar vuruldu lan
yıkılma oğlum derdi anam bana
lanet kaderim yine beni seçmiş
yari benden alıp ellere vermiş
babam gör oğlun ne hale gelmiş
evimiz küçüktü ama mutluyduk
bir parça ekmek umutluyduk
hain bir pusu tam 10 yaşında
herşey yıkıldı o an da başıma
Gel babam gitme doymadım sana

Bırakma beni çakalların ortasına
zor geldi savaşamadım hayatla
barışık olmadı kaderim hiç bana
dünya değil kafam dönüyor bu ara
gizli gizli ağlarım odamda
anam görmesin dayanamaz bana
yeter lan yeter bende usandım
yüzüme gülüp benimle oynamayın
çırpınışlarda kaldım aslanım
bu rapte patladım bir belayım
döktüm içimi bırakın rahatlayım
herkesin derdi var biliyorum da
acılar bana koştu ve kucakladım
bir de vefasızım var anlatayım

ben gözlerine bakınca utanırdı
bir gülüşüyle canımı koparırdı
ne olduğunu bile anlamadım ben
birden başka biri yerimi aldı
bir garip aşıktım günahım bu
cezam senin ellerinden oldu
idam halatında tekmeyi vurdu
sevseydin tek isteğim buydu
haberin gelince dünyam durdu
düğünün varmış evleniyorsun
duyunca kendimi kaybettim lan
sonradan dedim arsızım unut
senin sevgin para etmiyor ki
bırak mutlu olsun kes sesini

ben varlıklı biri olmadım hiç
belki bu yüzden sevmedin beni
ama bende öyle bi yürek vardı
Allahına kadar sevdi lan seni
önüm de çok fırsat vardı benim
gözüm toktu sen yeminimdin
değerini bilemedin beni bitirsin
mutlu olacaksan siler geçerim
sende hayal ettiğim evimizde
oğlumuz oynayacaktı bahçede
peki bunları sen hiç düşündün mü
herşeyi başıma yıktın üzüldün mü
kapımı çalardı dertler benim hergün
azrail kapıda durma gel gül

ölüme giden saf bir aşığın son sözleri bunlar
kulaklarını aç iyi dinle beni
biliyorum çok üstüne geldim
haddinden fazla değer verdim
ve en önemliside neydi biliyormusun
sevdim çorak toprağın bir damla suya
hasret kalması gibi sevdim
sana aşkı kendimede unutmayı öğretemedim
bak gidişinle kavga ediyorum
ayağa kalkamıyorum düşerümde çaresizliğimi görürsün diye

gecenin karanlığı sinince odama mahkum oluyorum
gözyaşlarımdan düşen herbir damlaya
kimseler anlamaz bari sen anla
yazdığım her bir satırda yalvarıyorum be sana
kimselerle konuşmadım gittiğinden beri
tıklım tıklım hayallerinle doldurduğum odamda
göz çukurlarıma ektiğim çiçeklerimi suluyorum
çaresiz gecelerimde bir ben uykusuz
birde seni anlattığım sokak lambası varya...
off be kadın çok yordun beni
ve şimdi gidiyorum herşey seninle olsun elveda