Asi StyLa
Duygularım yetmiyor artık yeter dön desem
Dönmüyorsan al bu kalbi ellerinde böl desem
Kaçınca rüya belki uyandığım bu saatim
Hayallerim ellerinde paranoyokça düşlerim
Hasretim ben kokuna hasretim lan ben kadın
Morarmış bu gözlerimle hayata zar attım
Bilinç altı düşlerimle dumanlarla boğuştum
Bir Mecnunum belki ben Aynalarla konuştum
Yeter yeter yeter yeter bir son ver
Çektiğim bu dumanlar kanser etti veremler
Bitkisel hayattayım gel azrail bir son ver
Hayat denen felsefeyse benim hayat derbeder…
Ben küçük bir çocuktum aşkı meşki bilmeyen
Ekmeğime el koyandı bir cinayet işleten
Siyah beyaz resimlerle anlat haydi bir sefer
İki dostum var benim Arsız Bela ve Esmer
Arsız Bela
Kimde nerde nasıl oluyor sendeki bu cesaret
Gün yüzü görmemiş hayallerim sende kabul et
Ve bilmeden usulca aldığım yolun diğer yanı
Adaletli değilsin bu aşkta savaş meydanı
Özler olduk bembeyaz bir hayal kurmayı
Çok yorulduk bıraktığın gibiuim sormadın
Ne yani gidenler unutuyormuş öylemi
Bense bir ömrü adadım ve Bekliyorum dönmeni
Hepimizmi yalancıyız hiçmi sevmedik ulan
Taner deyip geçtiğiniz koca bir yürektir tamam
Tamam, Tamam da bu sözlerin anlamlı bir yeri var
Sevgiyi bilmeyen piçlerin inadına yazdım ulan..!
Esmer Maruz
Tanımıyorsun sen beni veya birazcık uzaktasın
Gözlerinle gözlerimin ağlayan günahısın
Sen bir yanda hayal edip unuttuğum sandığım
Sonra Aklımı harcayıp gözlerinde yandığım
Kaç hayat bedel sana biliyor musun sevdiğim
Ben bir ömrü veremesemde bir dakika gel ne olur
Son günüm gibisin herşeyimle özlüyorum
Son sözümle gel diyorum burda bekliyorum…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder